sarma

Anthologie What is contemporary dance?

item

In English

Nadat hij curator was geweest van twee edities gaf choreograaf Alain Platel in 2003 de fakkel van Klapstuk door aan Jérôme Bel. De Franse choreograaf hield zijn reputatie van spraakmaker op door rigoureuze keuzes te maken: Klapstuk # 11 werd een festival dat meer dan ooit de grenzen van de dans verlegde naar andere disciplines, een overdaad aan conceptuele vragen lanceerde en de klemtoon legde op de scheppende rol van de kijker.

Precies een jaar na Klapstuk # 11 herenigde Jérôme Bel de verschillende spelers van het choreografisch veld (artiesten, toeschouwers, critici en curatoren) voor een kritische terugblik met de nodige tussentijd.

Met Jérôme Bel, Alain Platel, Prue Lang, Pieter T'Jonck, Elke Van Campenhout, Jeroen Peeters en Guy Gypens.

Sarma nam de gesprekken op en werkt aan een herdigitalisering en ontsluiting van het materiaal op deze website.

Wat is hedendaagse dans?

Ter gelegenheid van dit evenement publiceerde Sarma een collectie teksten rond enkele van deze en verwante onderwerpen, die allemaal lijken te draaien rond definitie-kwesties: wat is hedendaagse dans? Wat betekent 'conceptuele dans?' Deze vragen leidden tot verschillende debatten waarin niet minder dan het statuut van de kunstvorm zelf en de kritische reflectie erop in vraag gesteld werden, en waaruit verschillende nogal geladen neologismen en uitdrukkingen voortkwamen, zoals dans dolle pret, anti-dans of non-danse.

Na afloop van Klapstuk 1999, waarvan Alain Platel de curator was, betreurde criticus Pieter T'Jonck het gebrek aan kritisch potentieel in het festival, waarbij hij sprak van "aapjes kijken in de zoo". Het leverde een polemiek op met dansprogrammator en dramaturg Guy Cools. Gelijkaardige dicussies vonden plaats toen Elke Van Campenhout in De Standaard (november 2003) de term 'dans dolle pret' lanceerde en toen Jeroen Peeters in De Morgen een pleidooi voor stilstand hield in De Morgen (januari 2004), gevolgd door een reeks interviews over conceptuele dans, met Alice Chauchat, Carine Meulders en Petra Roggel. Het was opnieuw Guy Cools die daarop reageerde, en vond dat de conceptuele voorkeuren van de critici de diversiteit van het Vlaamse danslandschap beschadigde. De betreffende teksten kunnen hier teruggevonden worden.

Nadat Emio Greco en Pieter C. Scholten in oktober 2002 uitspraken deden over de belabberde kwaliteit van de Nederlandse danskritiek, volgden er verschillende debatten. Zelf organiseerden ze een reeks salons onder de titel Dance & Discourse, waaruit thema's voortkwamen die werden opgepikt in het theatertijdschrift TM. Na de publicatie van een essay van Jeroen Peeters, waarin hij de relatie tussen een bepaalde traditie van danskritiek en het gebruik van noties als 'moderne' en 'hedendaagse' dans behandelde ('Fantomen van de Nederlandse danskritiek', januari 2003), werd de polemiek in TM verder gezet. Toen danscritica Myriam van der Linden in haar recensie van het Springdance festival (april 2003) de term anti-dans lanceerde, pikten een aantal van haar collega's dat begrip al snel op, en werd een derde draad in de verderdurende polemiek gelegd.

In Frankrijk kondigde critica Dominique Frétard in Le Monde het einde van de 'non-danse' and de terugkeer naar de 'schone dans' aan, in een uitvoerig bediscussieerd artikel (mei 2003). Er werden reacties gepubliceerd van Jean-Marc Adolphe, Gérard Mayen en Jeroen Peeters.

Daarnaast herpubliceert Sarma recensies en interviews die gepubliceerd werden naar aanleiding van Klapstuk #11, over het werk van "Jérôme Bel, en essays van Rudi Laermans, Carine Meulders en Christophe Wavelet over de vraag Wat is 'hedendaagse dans'?

Niet alle teksten die hierboven vermeld werden konden opnieuw ter beschikking worden gesteld.

Credits Deze tekstcollectie werd gerealiseerd door Raf Vervecken en Jeroen Peeters, met financiële steun van Klapstuk.

De tekstcollectie omvat 4 subcollecties: Conceptual dance in France Conceptual dance in Belgium Dance & Discourse Fantomen van de Nederlandse danskritiek