sarma

Dit stukje maakt deel uit van een reeks in De Morgen met beschouwingen in de marge van het dansfestival Klapstuk #12 in Leuven, afwisselend geschreven door Jeroen Peeters en Jeroen Versteele.

“Vous aviez du Prue Lang? Voilà un spray de bleuet qui apaise les yeux.” Waarop de Franse choreograaf Christian Rizzo de ogen van iedereen rond de tafel trakteerde op een behandeling met korenbloemspray. Eigenlijk was het gewoon laat en de Stuk-bar rokerig. Maar misschien kunnen we met een knipoog naar Goethes fysiologische kleurenleer ook de volgende vraag stellen: wat ziet het vermoeide oog?

Hoewel zijn gebaar niet verstoken was van ironie, had Rizzo The Kleine Episode van Prue Lang, Nicole Peisl, Richard Siegal en geluidsontwerper Christian Kleine nog niet gezien. Het is inderdaad een wat slappe voorstelling, die zich misschien nog het best laat lezen als een catalogus van improvisatietechnieken die de drie dansers in de compagnie van William Forsythe ontwikkelden. Terwijl Prue Lang ter plekke haar frasen componeert, weet ze tegelijk ook de achterliggende principes zichtbaar te maken.

Fascinerend hoe Lang haar hand van nabij bekijkt en haar ogen op talrijke punten focust. Terwijl haar oogballen als knikkers ronddraaien, raast er een complexe perceptuele stroom door haar hersenen en lichaam, die de dans een andere richting uitstuurt. Vernuftige kijktechnieken als bewegingsmotor dus. Hebben dansers misschien last van vermoeide ogen? Korenbloemspray!

Nog niet gespot op Klapstuk, dat toch in het teken staat van conceptualisering en virtualisering: een corticale spray die de hersenschors kalmeert. En wat gedacht van een heideggeriaanse spray tegen zijnsvergetelheid – of is dat gewoon een koude douche?