De Jerry's: Omzwachtelde realiteit
In de marge van het festival Klapstuk #12
“Na enkele festivals met gastcuratoren hebben we de zaak weer naar ons toe getrokken en dichter bij de realiteit van het Stuk gebracht,” aldus curator Sally De Kunst in haar openingsspeech. De transdisciplinaire aanpak van het festival ligt dus in het verlengde van wat Stuk altijd al doet: kruisverbanden leggen tussen disciplines, zoals onze lichamen zich tot vele werkelijkheden verhouden. De navelstaarderige uitspraak om de “realiteit” van het eigen huis tot standaard van een wereldvisie te verheffen, is niet bijster kritisch maar misschien zo gek nog niet. Is het niet via de tv in onze huiskamer dat we de hele wereld menen aan te kunnen?
De programmatische openingsvoorstelling A l’oeil nu van Fin Novembre toonde het Stuk-gebouw in een reeks geënsceneerde filmpastiches. Indien u het nog niet wist: onze manier van kijken, denken en leven zijn bemiddeld door film, televisie, nieuwe media en nog een hoop andere dingen. Voor die onzichtbare kaders vond Fin Novembre een symbool in James Whales Invisible Man, een spookachtige figuur die slechts verschijnt in het hoofd van de kijker. Of zichtbaar is voor zover hij met verband is omzwachteld.
De simpele waarheid van A l’oeil nu werd achteraf duchtig van commentaar voorzien: “Ik dacht eerst dat ze een statement wilde maken over het leven van de kunstenaar-in-residentie: dat betekent veel tv kijken. Maar in de artiestenwoning van Stuk staat niet eens een televisie!”, liet een choreografe zich ontvallen.
Toverwoorden als “transdisciplinair” vallen op zowat elke pagina van de Klapstukbrochure: vertelt dit nu echt iets over ons leven of is het vooral een thematische lege doos? Fin Novembre stelt zijn cinematografische blik “uiteindelijk samen in post-productie”. Hopelijk zullen zich zo doorheen de uiteenlopende ervaringen van drie weken festival ook de contouren van een antwoord aftekenen. Desnoods voorzien van pleisters en gaasdoek.