Ooit enfant terrible, intussen internationaal gevierd choreograaf die het zelfs tot in de Parijse opera schopte en de komende weken met zijn eigen The Jerry Bel Show op het KunstenFESTIVALdesArts – een laatavondshow met kunstenaarsgesprekken. Krijgt de Franse choreograaf Jérôme Bel niet stilaan de allures van een popster? Zijn e-mails beantwoordt hij nog zelf, maar een stevige flirt met het imago en fenomeen van de ster gaat hem wel af.
Overigens toont Jerry Bel zich in zijn show geen Jerry Springer, al gaat hij als ceremoniemeester graag aan het moraliseren als Gerard Mortier, die andere ster van de Parijse opera, een van zijn performances afsteekt. Geflankeerd door de Oostenrijkse topatrices Caroline Peters en Sophie Rois veranderde Jerry Bel daags nadien plots in een echte groupie, wat naïef, klunzig en aaibaar – met rood sponsen truitje.
Gevraagd of de dames zich even konden voorstellen, volgde een simpel “Ik ben Sophie Rois,” met de zelfgenoegzame pose en grijns van een ster. En dan stilte – euh, pardon? Vergat Rois daar even dat we niet in Berlijn zijn en evenmin dagelijks naar de Duitse televisie kijken? Overigens had ze nog een eigenaardig sjaaltje rond de nek gestrikt, eenzelfde als dat waarmee ze kort voordien op de planken gestalte gaf aan steractrice Charlotte Rampling in Hallo Hotel…!. Maar evengoed aan Gena Rowlands en aan… Sophie Rois zelf.
In Brussel lukt het uitspelen van haar sterrenstatus blijkbaar niet echt. Maar Rois gaat even later met eenzelfde flair hard over hippe filosofen en doceert ons het verschil tussen de zelfvoldane Tarzan-schreeuw van mannen en het authentiek-posthumane krijsen van vrouwen. Sterren of niet, het zijn even banale als verrukkelijke transformaties, alledaags theater op de sofa van een internationaal festival. Inhoudelijk mag The Jerry Bel Show overigens wel een tandje bijsteken.