sarma

Ter voorbereiding van de productie deed Hush Hush Hush enkele projecten in Zuid-Afrika, en bracht vier dansers naar hier om de compagnie te vervoegen. Ook thematisch leverde die studiereis materiaal en ideeën: geweld en culturele conflicten, identiteitsvragen van jonge mensen, dans als creatief moment om met die verwarring om te gaan. Zuid-Afrika mag dan al een maatschappij ‘under construction’ zijn, een gelijkaardige problematiek is ook hier aan de orde: hoe kunnen we gepast omgaan met onze multiculturele samenleving en die verder vormgeven? Choreografen Abdelaziz Sarrokh en Khalid Benaouisse hebben geen pasklaar antwoord (“Wie een oplossing heeft die mag e-mailen!”), maar exploreren een en ander in een bont allegaartje van stijlen en atmosferen.

In ID’s Please – under construction treffen negen dansers uit verschillende culturen elkaar op een bouwwerf, waar ze timmeren en sleutelen aan hun identiteit via gezangen, dansjes en sketches. Voor liefhebbers van hiphop en streetdance in alle maten en gewichten, wordt er best een aardig stukje gedanst (onder meer de Zuid-Afrikaanse ‘Pantsula’), maar alles hangt als los zand aan elkaar. Is deze bonte mengelmoes nu echt een artistiek equivalent voor een maatschappelijke realiteit? Dat lijkt nogal vrijblijvend, zeker als er nog een verplicht nummertje met hoofddoek en een nieuwsbulletin passeren. Naïef ook, alsof creativiteit het zo gemakkelijk wint van conflict – waarbij de groep uiteindelijk unisono danst. Bricolage is toch niet echt een scherp concept om met de multiculturele samenleving om te gaan.

De voorstelling is erg anekdotisch opgevat, en dat is een interessanter punt: wat soms voor flauw-theatraal doorgaat, leidt in ID’s Please tot een gepaste schaalreductie. De anekdote en het onverwachte zijn kleine, alledaagse dingen die ook culturele verschillen en misverstanden omwille van taal tastbaar maken. Neem die ene Franse jongen die een Duits gedicht leerde om kennis te kunnen maken met de ouders van zijn vriendin. Er ontspint zich een hele dialoog met een Afrikaan die er het zijne van denkt, niet zonder ironie. Maar de dansers van Hush Hush Hush laten zich vaak al te snel verleiden tot universele thema’s: er is geweld en er is liefde, en gelukkig is er ook nog streetdance! Dat moet het charmante wereldbeeld van een bende pubers zijn – die zaten dan ook in groten getale in de zaal.