Op zoek naar identiteit
Vorige week ging de nieuwe productie van jongerentheater fABULEUS en choreograaf Randi De Vlieghe in première te Leuven. ‘Baken’ wordt gedanst door acht jongeren tussen 15 en 21 jaar, elk met een andere dansachtergrond. De dansers gingen tijdens de zomermaanden vijf weken lang aan de slag in de Summer Studios van PARTS, met verschillende docenten. Op die manier werden verscheidene persoonlijke ervaringen verwerkt tot bewegingsmateriaal dat als basis diende voor de choreografie van De Vlieghe.
Het stuk begint met Madonna. Natuurlijk, een fuifje. Een reeks pubers staat zich uit te sloven, ieder op zijn stukje podium, zijn eilandje. Daarrond draait het stuk: jongeren op zoek naar identiteit, de rol van uitgaansleven en dans erin. De titel ‘Baken’ verwijst ernaar: schipperen tussen grenzen en het zoeken naar een nieuw houvast. Jongeren die keuzes moeten maken, het is een herkenbaar gegeven, een goed vertrekpunt dus voor een voorstelling door en voor jongeren – al zal ook bij ouders met pubers een glimlach om de mond verschijnen.
De voorstelling komt traag van de grond, maar daarna zit de vaart er goed in. Eerst wat gestoei, wat vechtpartijtjes, om uiteindelijk terug bij dat uitgaansleven aan te belanden. Een meisje kijkt vanuit haar slaapkamerraam naar de leeftijdsgenoten die zich richting dancing begeven. Ze levert honderduit commentaar op hun kleren, de mensen met wie ze aanpappen. Intussen weet ze echter zelf niet goed wat ze wil: ze heeft buikpijn van een zalm met teveel saus die op haar maag ligt, maar een pak nootjes lust ze nog wel. Maar, het is donker buiten, de nachtwinkel is te ver. Na een treffend gezeur overtuigt ze zichzelf toch maar naar de fuif te gaan. Ze mist echter houvast, contact, en gaat tenonder in haar eigen tragiek. De jongeren rondom worstelen met dezelfde problemen, maar timmeren naarstig aan hun identiteit doorheen rituelen. Terwijl het meisje zich over de scène sleept, trekt een simultane groepsdans zich langzaam op gang, en legt de duizeling stil. De choreografie is haast mechanisch en verraadt in haar spanning nog enkele resten van de identiteitscrisis.
De dans vermag heel wat, de teneur van de voorstelling wordt positiever. De jongeren dansen graag een solo, met zwier gaan ze verder, waarna ze worden teruggeroepen in de groep. Nu hebben de jongeren een gezicht gekregen, hun onderlinge relatie is dynamischer geworden. ‘Baken’ is een mooie voorstelling die dat ene gat in markt weet in te vullen: dans voor jeugd. Door zijn herkenbaarheid is het stuk toegankelijk, de energie van de jonge dansers kan het jonge publiek vlot bekoren. Een uitschuiver in de dans hier en daar wordt er graag bijgenomen, de muziek houdt het tempo staande.