sarma

Pina Bausch in Brussel

Het is twintig jaar geleden dat de Duitse choreografe Pina Bausch, die vanaf de jaren 70 de wereld van de dans hertekende met haar neo-expressionistische dans, Brussel nog aandeed. Nu is ze terug in de Munt met 'Masurca Fogo', een werk uit 1998, gemaakt in Lissabon voor EXPO '98. Het vroege werk van Bausch beeldde vaak ongenadig de pijn uit die mensen elkaar aandoen, maar de laatste jaren werd de toon van haar werk milder. Ze houdt ook steeds vaker, zoals voor dit stuk, lange residenties in het buitenland ter voorbereiding van een stuk.

Het scènebeeld van Peter Pabst toont een wit strand tegen de achtergrond van zwarte rotsen. Filmbeelden overspoelen het podium het hele stuk lang. Ze tonen een straatfeest, een treinreis door het platteland of een bedreigende vloedgolf. Tot slot hult de film het hele podium in enorme bloemen die aan een exotische tuin doen denken. Muzikaal vermengt 'Masurca Fogo' Latijnse ritmes met Portugese fado en songs van K.D. Lang.

Een echt verhaal kent dit werk niet: het is een aaneenschakeling van minidrama's en danssolo's, vaak met een surrealistisch gehalte. Een vrouw verschijnt, enkel gekleed in rode ballonnen, tot bewonderaars ze met sigaretten uit elkaar doen spatten. Een walrus zwoegt sierlijk over het podium. Een koppel deelt niet enkel een maaltijd maar ook een vals gebit dat ze onder tafel aan elkaar doorgeven. Een vrouw doet de vaat in het bad waarin ze zelf ondergedompeld zit. Zelfs een vuilnisbak komt gevat uit de hoek als hij een bananenschil teruggooit. Er is ook onbekommerd plezier, als bijvoorbeeld de dansers op hun buik langs een poly-ethyleenwaterval glijden. Als een halve kilo suiker in de koffie verdwijnt, steekt Bausch de draak met de Portugese zoetekauwen. Toch steekt ook de wreedheid van Bausch' vroeger werk de kop op. In een scène wordt een kleine man door een collega opgetild om aan de lippen van zijn torenhoge vriendin te komen, een paar brengt lip-gloss aan om te ontdekken dat dit het kussen onmogelijk glibberig maakt.

'Masurca Fogo' van Pina Bausch en Tanztheater Wuppertal staat van 25 tot 27 september om 20 u en op 28 september om 15 u in De Munt. Inlichtingen en reservering: 070/23.39.39 of www.demunt.be.

What the public wants

AMGOD is een collectief van vier mannelijke dansers. De groepsnaam is de omkering van het woord 'dogma'. De leden draaiden allen jarenlang mee in Brusselse gezelschappen. Misha Downey werkte voor Rosas en Needcompany, Bruce Campbell was 13 jaar lid van Rosas en doceert nog steeds in PARTS. Kosi Hidama werkte o.a. voor Michèle-Anne de Mey, Rosas en Needcompany, maar heeft hier en in Japan ook eigen werk op zijn actief. Tim Couch ten slotte vervangt Nordine Benchorf. Hij verzeilde in Brussel in het zog van Jan Lauwers, die hij leerde kennen bij diens regie van 'Dead Dogs Don't Dance' voor 'Ballett Frankfurt'.

Met dit gezelschap is iets bijzonders aan de hand: hun eerste voorstelling, 'What do you want', bleek niet alleen een onverwachte hit in theaterland, ze sprak ook een nieuw en jong publiek aan. Wellicht ligt dat aan het hoge rock-'n-rollgehalte van het stuk. De broeierige sfeer van jongens onder elkaar is inderdaad een treffend portret van garagegroepjes op een landerige zondagmiddag, gebracht met veel zelfrelativering en een vleugje onverwachte poëzie. De groep ging door op het elan van de eerste voorstelling met een tweede die toepasselijk de naam 'Second Album!' kreeg. Ze hanteert dezelfde mix, maar nu met veel meer ongein, o.a. door de inbreng van Kosi Hidama's filmpjes. Deze tweede voorstelling overtuigt minder dan de eerste, omdat de samenhang soms wel erg ver zoek was. De groep maakt met beide voorstellingen een tournee door Vlaanderen.

'Second Album!' staat op 19 en 20 september om 20 u in de Domzaal van de Gentse Vooruit. Inlichtingen en reservering: 09/267.28.28 of www.vooruit.be .

'What do you want?' staat op 25 en 26 september om 20u15 in de Warande in Turnhout. Inlichtingen en reservering: 014/41.69.91 of www.warande.be . Op 27 september staat dit werk in CC Lokeren, 09/340.50.51.

Samenstelling: Pieter T'Jonck