Bach dansen met klasse
De Vooruit in Gent maakte een programma met voorstellingen die op een of andere manier geïnspireerd zijn op het werk van Bach. Choreograaf en danser Alexander Baervoets mag de spits afbijten met een improvisatie van een half uur op 'Das Wohltemperierte Klavier'.
Wie Bach en improvisatie zegt, denkt uiteraard aan het werk van de Amerikaanse choreograaf Steve Paxton, die jaren improvisaties maakte op Bachs Goldberg-variaties. Die invloed is in deze voorstelling van Baervoets inderdaad niet ver weg.
Net als bij Paxton heb je de indruk dat er op voorhand bijzonder weinig "bedacht" is. Je merkt duidelijk dat de danser ernaar streeft om de muziek zo open mogelijk tegemoet te treden. Zijn momentane ingevingen en stemmingen tijdens het beluisteren worden ogenblikkelijk in beweging omgezet - dans als een seismograaf van de perceptie van en reactie op een specifieke situatie. In tegenstelling tot Paxton gebruikt Baervoets geen klankband, maar wordt de muziek live uitgevoerd door pianist Yutaka Oya. Dat verbijzondert de situatie nog meer.
Merkwaardig genoeg levert deze intrinsiek erg persoonlijke benadering van de muziek een beeld op dat dicht aanleunt bij dat van Paxtons improvisaties. Er zijn de kleine aarzelingen en de wat houterig-zoekende reacties, de huppels die wel iets weg hebben van een kinderlijke reactie op muziek, de onverwachte versnellingen...
Er zijn natuurlijk ook eigen accenten: er zit veel meer beheersing en structuur in de manier waarop Baervoets beweegt en soms komt hij met bepaald verrassende wendingen en richtingsveranderingen aanzetten.
In het algemeen zet Baervoets hier een vrij overtuigende improvisatie neer. Al is het voorbeeld zeer herkenbaar, een klakkeloos kopiëren is het niet. De manier waarop hij de toch wel zeer grote lege ruimte van het Minardpodium kan exploreren en integreren in zijn improvisatie, bewijst ten volle een authentiek bewustzijn van de werking van een podium in dit soort dans.
Deze exploratie past in de evolutie van deze choreograaf. Al vanaf zijn eerste werken zie je een systematisch onderzoek naar de wijze waarop de postmoderne dans zich als een autonome kunstvorm ontwikkelde.
Het accent kwam daarbij steeds minder op een vooraf bepaalde choreografische vorm te liggen en steeds meer op een structuur waarbinnen in grote mate ruimte was voor individuele expressie en improvisatie. Dat hij binnen dat artistieke parcours ooit zou stilstaan bij (een deel van) de erfenis van Paxton, lag in de lijn der verwachtingen.
Op 2 oktober om 20 uur, in de Minardschouwburg in Gent, is deze voorstelling nog te zien in een triple bill met "Solo M" van Annarnirl Van der Pluym en een improvisatie op Bach van Eli Van de Vondel Op 4 oktober om 15 uur in de Monty in Antwerpen, "IJsch" van Baervoets op 15 oktober om 20.30 uur ook in de Monty.