sarma

A bras le corps speelt zich af op een erg kleine dansvloer, een boksring bijna, omgeven door stoelen. Een danser zit op een stoel terwijl de kijkers binnenkomen, een andere ligt op de grond ervoor. Werk van de jonge Franse choreograaf Bons Charmatz, in samenwerking.met zijn leeftijdsgenoot Dimitri Chamblas, dat deze week in het Kaaitheater te zien is.

Afgaande op een videoregistratie is A bras le corps uit 1992 een vrij merkwaardig werkstuk. De eerste beweging is van een verbazende, on-dansante simpelheid: de ene danser sleept de andere naar het midden van het podium, en rolt hem heen en weer als een opgerold tapijt. Een dood lichaam, waar hij op gaat staan en zitten. Daarna keren de rollen even om, en vanaf dan ontstaan soms verbazend atletische beelden. Charmatz tilt Chamblas op, die stokstijf horizontaal blijft hangen, ook als hij opgegooid en rondgedraaid wordt.

Al even sterk is de manier waarop dit ene gebaar in een volgend overgaat. De lichamen van de twee mannen verstrengelen zich in elkaar. Bijna onmerkbaar, bij het doorbuigen van de knieën, verschuift het hele gewicht van deze sculptuur van de voeten van de ene danser naar die van de andere en terug. In heel deze aanloop is het ritme erg laag. De twee mannen kunnen daardoor nauwelijks op snelheid, enkel op kracht, betrouwen om hun massa’s te verplaatsen.

Deze scène komt, met variaties, nog een tweede maal terug. Tussenin gaan beide dansers meer hun eigen weg, met solistische momenten voor elk van beiden.

Het tijdsverloop wordt bijna in stukken gehakt door momenten van totale verduistering waarin we de virtuoze Paganini, vertolkt door Perlmann, te horen krijgen. In dit middendeel onwikkelt de dans zich vanuit de zwaarte naar een soms grote snelheid en virtuositeit. Sommige sprongen en duikvluchten naar de grond steken klassieke virtuositeit zelfs naar de kroon.

Maar altijd weer komen de dansers abrupt tot stilstand; het lijkt vaak wel alsof de uithalen van hun ledematen soms elkaar tegenwerken, zodat ze weer op de grond neerstorten. Daardoor lijkt het alsof ze de ene ingewikkelde turnfiguur na de andere uitvoeren. Telkens weer blijven ze dan voor een ogenblik door hun zwaarte en logheid aan de grond genageld.

Een verhaal in de conventionele zin komt hier niet aan te pas. Maar de bewegingen en figuren zijn vaak wel heel suggestief. Ronduit combattieve, gebalde en voor de borst geheven vuisten, vreemde gebaren met de handen, ondersteunen het verhaal van twee mannen die samen een ingewikkelde onderneming tot een goed einde brengen, de initiële lethargie van het stuk voor even van zich af schudden.

Samen met de grote, afgemeten en krachtige beheersing van de dans geeft dat een vrij merkwaardige voorstelling.

"A bras le corps" speelt nog vanavond (20.30 uur) in de Kaai-Studio’s. Voor „Les disparates" kwam er een wijziging. De voorstelling speelt slechts eenmaal, op 6 maart (20.30 uur), en dat in het Lunatheater. Reserveren: 02- 201.59.59.