Nachtmerrie als een visuele tuin der lusten: Maguy Marins "Eden"
BRUSSEL -- Dat Maguy Marin een rijke en vruchtbare fantazie heeft, valt moeilijk te ontkennen. Dat ze met haar "Compagnie Maguy Marin", ook bekend als "Ballet Théatre de l'Arche", tevens de middelen in huis heeft om die fantazie overtuigend vorm te geven -- en dat geldt zowel voor de dansprestaties als voor inkleding -- bleek weer bij de voorstelling in het Paleis voor Schone Kunsten vanhaar laatste kreatie, Eden. Maar, er is echt wel een maar...
Eden opent met een allegorische voorstelling van Adam en Eva, die onwennig, tegen de achtergrond van een immense, verweerde en zwarte baksteenmuur kleren aantrekken. "Something rotten...", na de grote idylle. De allegorie is de aanloop voor een voorstelling die de struktuur van een nachtmerrie heeft. Eterische fragmenten wisselen af met beelden van geweld, mishandeling en perversie. Al die elementen -- en er zijn prachtige dansen bij, zoals o.a. een schitterend duet tussen een man en een vrouw die, bijna als twee slangen, in een langdurige omhelzing om elkaar heen blijven slingeren -- staan min of meer los van elkaar, als afzonderlijke entiteiten. Meer zelfs, ze overrompelen elkaar.
Op de duur leidt dat tot een vermoeiend gebrek aan struktuur. De verschillende ideeën verdringen elkaar om de aandacht van het publiek te winnen, zodat hun toch al magere "boodschap" over verloren gegane eenvoud snel een gevoel van kreterigheid verwekt De charme van het spektakel zit dan ook louter in de sensuele prikkeling, de estetiek om de estetiek
Hetzelfde geldt eigenlijk voor de koreografie an sich. Een vuurwerk van vondsten. Prachtige ironische interpretaties van klassiek ballet, b.v. in de scène met de geharnaste mannen. Biezonder inventieve verwerkingen van eenvoudige lichaamsbewegingen, stijldansen, enzovoort. Maar ook hier is er geen echte ontwikkeling-van een koreografisch idee, en de samenhang met de "boodschap" is in ieder geval vaak ver te zoeken. Beschaafd amusement met een gepast vleugje engagement dus. Hoewel die negatieve formulering geen recht doet aan de soms grandioze pracht van de voorstelling.